Black Moon

Louis Malles meets Lewis Carrol, was min of meer de vergelijking waardoor ik wel erg nieuwsgierig werd naar deze Black Moon. Nadat ik de leuke eerste film Zazie dans les metro van Malles gezien had, was ik erg benieuwd geworden naar ander werk van de man, en aangezien deze Black Moon rond dezelfde tijd als zijn debuut heruitgegeven werd door het Criterion label, en als dusdanig omschreven werd, leek het me een goed idee om hiermee verder te gaan. Niets bleek jammer genoeg minder waar, want waar die eerste film als een leuke, creatieve, pretentieloze chaos aanvoelde, barstte deze film bijna uit zijn voegen van de pretentie zonder eigenlijk echt iets te vertellen te hebben. Dan blijven eigenlijk alleen nog maar de mooie beelden van cameraman Sven Nykvist over, en de rare fantasy elementen die op zijn tijd gelukkig wel nog erg mooi en grappig zijn om naar te kijken.

De film opent op een verlaten snelweg in de open natuur op een vroege ochtend, waar een das nog net zijn kans schoon ziet om de weg over te steken, maar er al snel een auto aan komt die korte metten maakt met het arme beestje. De bestuurster stapt uit en hoort een explosie in de verte. Later blijkt dat de wegen afgesloten zijn en dat er op de achtergrond zich een soort nucleaire oorlog afspeelt die volledig op vrouwen gericht lijkt te zijn. Om te ontsnappen aan deze mensen rijd ze van de weg het land in en komt ze terecht bij een op het eerste gezicht verlaten villa waar ze, na een stel al dan niet pratende dieren, al snel een bedlegerige oude vrouw tegenkomt die alleen maar kan communiceren door vreemd gebrabbel terwijl ze ondertussen via een telefoon contact lijkt te hebben met mensen die meer lijken te weten van de huidige situatie. Het huis blijkt echter nog meer bewoners te hebben, waaronder een vreemde broer en zus, en een stel kinderen die een grote kudde schapen drijven.

 Vreemde beelden en rare acties alom dus in deze toch wel bijzondere film, ware het jammer genoeg niet dat alles zich op een tergend trage manier voorbijtrekt, en Malle nauwelijks tot geen moeite doet om een verklaring te geven voor de vreemde gang van zaken, waardoor alles in het begin nog heel intrigerend overkomt, maar langzaamaan een te groot beroep op mij deed om tot in elk detail te kunnen (of willen) volgen. Malles zelf verklaarde dat hij het maken van deze film vergeleek met automatisch schrijven: wat zoveel betekent als je hoofd leegmaken, pen en papier pakken en gewoon beginnen met schrijven, en als je de film bekijkt zie je die bijna improviserende aanpak er wel in terug, maar juist dat is ook wat me eraan stoorde: de acties en ideeën zijn vaak zo onduidelijk dat ik behoorlijke moeite had erin mee te gaan, al zullen ze allemaal wel hun symbolische waarden hebben. Ik denk dat daarom de scènes waarin de hoofdpersoon doelloos door het huis wandelt, of als ze opgesloten word in de kamer van het oude vrouwtje ook zo tergend langzaam verlopen: omdat er geen aanleiding voor word gegeven werd het me gewoon extra moeilijk gemaakt om simpelweg ook maar iets te geven om wat er verder met haar gebeurt.

Dit neemt trouwens niet weg dat Black Moon wel een uiterst uniek karakter heeft dat toch best interessant is om in ieder geval een keer te bekijken, en misschien lag mijn verwachting vanwege de enthousiaste omschrijving ook wel iets te hoog. Misschien dat de film na een eventuele herziening in de toekomst mij beter ligt.

Reacties

Er zijn nog geen reacties

Reageer op deze recensie

Je moet inloggen om te kunnen reageren!

Black Moon

Geschreven door: Tim van E.
Ingezonden op: 2012-04-09
Regiseur: Louis Malle
Acteurs: Cathryn Harrison, Therese Giehse en Joe Dallesandro
Tijdsduur: 100 min.
Jaartal: 1975
Rapportcijfer: 6

Recensie zoeken

Er zijn verschillende manieren om de recensie te vinden die je zoekt

Kies een letter

Of type een zoekwoord in


Zelf een filmrecensie toevoegen?


Arthouse.nl biedt nieuws, recensies, prijsvragen en meer over de films waarvan wij vinden dat ze bijzondere aandacht verdienen!