Carnage

Het is altijd maar de vraag hoe goed een toneelstuk zich laat vertalen naar film. Een simpele oplossing is om meer locaties en tijdsprongen toe te voegen, maar wat doe je dan wanneer het toneelstuk juist zo sterk is omdat het zich in één beklemmende ruimte afspeelt? Roman Polanski – je houdt van hem of je haat hem – vindt in het hilarische Carnage (naar een toneelstuk van Yasmina Reza) een prima balans.

Het verhaal lijkt simpel. Twee elfjarige jongetjes krijgen ruzie, waarna het ene jochie het gezicht van de ander bewerkt met een stok. De ouders van het slachtoffertje nodigen de andere ouders uit om het voorval op een beschaafde manier uit te praten. Ze stellen een verklaring op en gaan zitten voor een laatste rondje koffie en cake. En dan begint de pret. Naarmate het gesprek langer duurt, komt er meer rottigheid naar boven. Elk lid van het viertal heeft zijn eigen verknipte normen en waarden, voeg daar dan een fles whiskey aan toe en de stellen maken meer kapot dan hen lief is. Uiteindelijk verandert alles – zoals de titel doet vermoeden – in een figuurlijk bloedbad, een slachting waarin gevochten wordt met woorden en verdraaide logica.

Hoewel Polanski door Hollywood wordt verguisd, komt dit niet door zijn stijl van filmmaken. In Carnage komen enkele karakteristieke stijlkenmerken van hem naar voren: een beklemmende locatie, psychologische aftakeling en donkere, bijna absurde humor. Polanski – die een cameo heeft als de glurende buurman – isoleert de personages op twee manieren. Aan de ene kant door de inrichting van het appartement; de spiegel aan de muur werpt een extra blik op de ogenschijnlijk nette mensen. Aan de andere kant door het camerawerk; hoe eerlijker de personages worden, hoe dichterbij de camera lijkt te komen.

Helaas ligt, ondanks de korte speelduur, het tempo af en toe net te laag. Er is net één bijna-ontsnapping te veel, waardoor je je steeds meer afvraagt waarom het andere stel niet naar huis gaat. Gelukkig blijft de film een hoog niveau houden door het acteerwerk en de briljante, bijtende dialogen. Carnage is geen meesterwerk, maar verdient zeker meer publiek dan dat het tot nu toe heeft gekregen.