La Battaglia di Algeri

The Battle of Algiers

1830, niet alleen het jaar van de Belgische onafhankelijkheid, maar tevens ook het jaar waarin Algerije een Franse kolonie werd. De Fransen wilden dit land om arbeidskrachten uit het land te halen en om er producten mee te nemen. Ook gingen veel Fransen (10% van de toenmalige Algerijnse bevolking) in Algerije wonen en die namen vele stukken vruchtbare grond in.

Het Front de Libération Nationale (FLN) pikte dit niet langer en kwam begin/midden jaren '50 in opstand tegen de Fransen. De partij, enkele jaren later gesteund door buurlanden Marroko en Tunesië, verrichtten vele 'terroristische' daden waardoor de Fransen hun troepenmacht tot 500.000 man uitbreidde. De Frans-Algerijnse oorlog was hiermee verklaart.

Niet alleen in Algerije waren er spanningen, ook aan de overkant werden de spanningen onder de Franse bevolking goed voelbaar. De verdeelde meningen zorgden ervoor dat er in 1961 een Franse stemming plaatsvond. De resultaten waren zeer positief: 78 procent van de Franse bevolking stemde in voor de dekolonisatie van Algerije.

De hoofdrolspeler in 'The Battle of Algiers' is de Algerijnse bevolking zelf, waarin vooral het FLN uitschiet. Het is dan ook duidelijk dat de film partij trekt voor de Algerijnen, vandaar dat de film toch een tijdje verboden was in Frankrijk. Desalniettemin laat de regisseur zeker ook de Fransen aan het woord, zonder die echt voor te stellen als 'slechten'. Ook de vele gebeurtenissen (bomaanslagen, opstanden, vuurgevechten) worden op een zeer afstandelijke en zakelijke manier gefilmd, waardoor de film in zijn geheel erg oprecht aanvoelt.

Dat alles wordt gepresenteerd in een documentarische stijl, wat als gevolg erg realistisch en authentiek aanvoelt. Zo realistisch en authentiek dat men bij de release en in de trailer duidelijk vermeldde dat er in de film geen gebruik gemaakt werd van oorspronkelijke, authentieke beelden. En eerlijk gezegd zou ik zonder die vermelding ook beginnen twijfelen hebben of het nu wel echt daadwerkelijk film was.

Ondanks de fragmentarische stijl, en de vele hoofdpersonages vond ik 'The Battle of Algiers' best wel meeslepend en spannend. Mede oorzaak hiervan is de bombastische muziek van onder andere Ennio Morricone. Verder waren het niet alleen de massa-scènes die mij konden bekoren, ook de regie en het acteerwerk verloopt zo goed als vlekkeloos. Conclusie: een zeer sterke film die alle cinefielen moeten gezien hebben.