Social Network, The

Vlak nadat z’n vriendin het met hem uitmaakt stormt Mark Zuckerberg (Jesse Eisenberg) naar z’n kamer op de campus van Harvard om een programma te ontwikkelen waar de gezichten van alle studentes op Harvard beoordeeld kunnen worden. “Facemash” noemt hij het, en binnen de kortste keren ligt, vanwege een gigantische stormloop van alle studenten naar de pagina, het hele netwerk plat. Dit zet Zuckerberg aan het denken. Al helemaal als hij wordt gevraagd door een laatstejaars tweeling om een social network pagina op te zetten die zo exclusief is dat alleen Harvard studenten toegang kunnen krijgen. Samen met zijn beste vriend (Andrew Garfield) maakt hij echter net iets anders: een website die uitgroeit tot wat het overbekende facebook zou gaan worden. Maar de Tweeling en consorten laten het er niet mee zitten en besluiten Zuckerberg aan te klagen wegens rechtenschending, iets wat zijn beste vriend later ook zal gaan doen.

 Toen bekend werd dat er een film uit zou komen over de oprichter van facebook had ik niet het idee dat het een film voor mij zou gaan worden, aangezien ik helemaal niets heb met dit soort websites die eigenlijk alleen maar gaan over het opbouwen van zoveel mogelijk “status” onder je zogenaamde “vrienden” en dus zat ik niet te wachten op een film die de oprichter lekker in het zonnetje zet met zijn Multi-million dollar franchise. Maar dan zie je dat David Fincher(“Fight Cub”, “Seven”, “Zodiac”) de man is die het project onder zijn hoede neemt, en dan kan je er toch niet onder uit om hem te gaan kijken, ook al had hij voor mij een beetje het vertrouwen geschaad met zijn “Curious Case of Benjamin Button”. maar wat blijkt? Het is een fantastische film geworden die een verrassend kritische kijk biedt op het fenomeen Zuckerberg en “zijn” facebook.

 Al vanaf het begin van de film word het duidelijk dat het hier niet gaat om een romantisch en positief verhaal over de totstandkoming van de populaire site, maar eerder hoe de obsessies van Zuckerberg (en samen met hem, een hele generatie, zo blijkt) over status, relaties, seks en macht de katalysator is van zijn idee. Als hij dus in zijn kamer achter de computer zit nadat hij gedumpt is, en in zijn blog nog net niet besluit om studentes te gaan vergelijken met boerderijdieren, komt hij dus op het “facemash” idee, en is dit “facemash”, -het domweg mensen beoordelen op hun uiterlijk- Niet gewoon een gesimplificeerde versie van het daar uit voortkomende facebook?

 De scene wordt voortgestuwd door een prettig stampende electro-score van nine-inch-nails frontman Trent Reznor (waar Fincher al vaker mee heeft gewerkt, zoals bijvoorbeeld aan de legendarische titelsequentie van Seven) die samen met Aticuss Ross de fijn verzorgde soundtrack heeft gemaakt die goed past bij het onderwerp, en over de structuur van de film is ook goed nagedacht door het narratieve verhaal af te wisselen met de rechtszaken zodat je een goed beeld krijgt van het verschil tussen de situatie in het verleden en het heden.

 Iedereen zit goed in hun rol, met Zuckerberg vertolker Jesse Eisenberg voorop, die ik tot nu toe alleen maar kende van het vermakelijke “Zombieland”. Hij en Fincher zetten Eisenberg neer als een slimme, maar onaardige en arrogante jongen die vastzit in het studentenleven van de high-society dat bevolkt wordt door verwende eikeltjes. Dat hele milieu krijgt trouwens nog een extra dimensie door de fantastisch uitgewerkte gemene dialogen, geschreven door Aaron Sorkin( Vooral bekend als schrijver van Charlie Wilsons War en hitserie The west Wing).

 Het maakt dus niets uit of je een facebook lover of hater bent om van deze film te kunnen genieten, omdat het allemaal zo meeslepend en goed in beeld is gebracht. Het is gewoon een interessante kijk op een belangrijk punt in het leven van een intelligent eikeltje die de jongste miljonair aller tijden zou gaan worden.