Ghost Writer, The

En eindelijk is ie daar dan: de nieuwe Roman Polanski!

Het duurde lang voordat “The Ghost Writer”, (gebasseerd op het boek van Robbert Harris) eindelijk bij ons in de bioscoop te zien was, en dat zal waarschijnlijk veel te maken hebben gehad met het oponthoud van de productie omdat de regisseur in Zwitserland werd opgepakt wegens een zedenmisdrijf uit 1977, waardoor de film al op voorhand veel controverse over zich heen kreeg.

Beter nieuws is dat de film zelf gewoon als vanouds goed te noemen is, en vol zit met dat typische gevoel voor mysterie en paranoia waar de regisseur bekend om staat.

Ewan Mcgreggor speelt de zogenaamde “Ghost Writer”, iemand die bepaalde memoires van anderen in boekvorm omgiet.
Als hij de opdracht krijgt om dit te doen voor Adam Lang, de voormalige premier van Engeland (gespeeld door Pierce Brosnan) ziet hij dit in eerste instantie als een buitenkans, maar als hij op het eiland waar de man zijn zaken doet aankomt, komt hij achter een hoop dingen die niet lijken te kloppen: de voormalige ghost writer overleed onder verdachte omstandigheden, bepaalde connecties van de premier blijven verzwegen, en tot overmaat van ramp komt er nieuws naar buiten over oorlogsmisdaden in Irak waar hij bij betrokken blijkt te zijn.

Alhoewel het personage van de premier fictief is, gaan er veel vergelijkingen op met oud premier Blair, waardoor de film een extra realistische lading meekrijgt, maar het gaat uiteindelijk om de persoonlijke ontdekkingen van Mcreggors (als ik me niet vergis) naamloze personage, die op de credits simpelweg word aangeduid als “The Ghost”.

De film doet aan als een fijne combinatie van de politieke films van Alan J. Pakula (“All the presidents men”, “the pelican brief”), de “Legal thriller” verfilmingen van John Grisham, (o.a. the Firm) en Polanski’s eigen “Frantic” en "The ninth gate”. Ook beiden films waarin het hoofdpersonage van de ene in de andere verbazing valt.

Er moet dus ook gezegd worden dat van het onderwerp al vaker films zijn gemaakt, waardoor deze eerste kijkbeurt misschien niet als wereldschokkend goed, maar eerder gewoon als een zeer degelijke, intelligente politieke thriller op mij overkwam.
Alhoewel ik het gevoel heb dat door de goede (zoals altijd bij Polanski) sfeer en gevoel voor details, deze film bij een herkijk, veel aan rijkdom kan winnen.