Mary and Max

Mary, een meisje van 8 jaar uit Melbourne, besluit op een dag een adres te kiezen uit het telefoonboek om hiernaar vervolgens een brief te sturen. Ze krijgt antwoord van Max, een man van 44 jaar uit New York, wat resulteert in een bijzondere (pen)vriendschap.

Mary and Max is een animatiefilm en tevens de eerste lange film van regisseur Adam Elliot. Na lovende berichten en mijn liefde voor animaties kon ik deze zeker niet laten liggen. De film heeft me dan ook niet teleurgesteld!

De film heeft een eigen sfeertje door een goede kleur keuze, de tijd waarin het zich afspeelt,  de leuke muziek en door een sterk verhaal. Dat het een film is met klei-poppetjes wil absoluut niet zeggen dat dit voor de jongere kijker gemaakt is, integendeel. Het verhaal is ontroerend en eerder passend voor een volwassen publiek door de thematiek die erin voor komt.

Het idee dat een meisje een adres uit kiest en besluit een brief te sturen inclusief een chocoladereep is om te beginnen al enorm schattig, maar hoe het verder verloopt is knap bedacht en goed uitgevoerd.

De stemmen worden o.a. ingesproken door Toni Collette (Mary) en Philip Seymour Hoffman (Max) en dat doen ze beiden goed, ik heb hier in ieder geval weinig op aan te merken.

Het verhaal begint schattig en grappig, maar krijgt ook wel een bepaalde wending die ik zelf niet had verwacht. Grappig en serieus tegelijk, een rare maar knappe combinatie. Het is één van de weinige animatiefilms die mij werkelijk wist te ontroeren en dat vind ik knap gedaan.

Natuurlijk is dé vraag of de twee elkaar nog zullen tegenkomen, maar daarvoor moet je de film gewoon zelf kijken.